REPRODUCIMOS AQUÍ UN ARTIGO MOI INTERESANTE PUBLICADO EN http://www.gznacion.com/

O sistema de financiamento autonómico e a súa reformulación está enriba da mesa. Ou debería. Así se desprende dun informe elaborado pos Xosé Díaz e ao que tivo acceso GzNación, un completo estudo do sistema de financiamento estatal que aborda as cifras do exercicio do 2005, último ano do cal se posúen datos. Devandito sistema, critica Díaz, é unha resulta “do peculiar modelo de descentralización do estado español, consecuencia directa da nunca ben ponderada, inequívoca, incontestábel e incombustíbel Constitución de 1978”. Que contempla este mecanismo de distribución tributaria? Pois que, tendo en conta o carácter de nación do Estado Español na Carta Magna, tanto o texto xurídico como o sistema de financiamento non recolle a “realidade plurinacional” española.

Cómpre dicir, neste punto, que estamos a falar dun financiamento, no caso do sistema en vigor, que se realiza “por medio dos ingresos tributarios procedentes dunha cesta tributaria que integra unha parte dos impostos estatais dos que os principais en termos cuantitativos son cedidos ou territorializados, tamén de maneira parcial, nunhas porcentaxes iguais para todas as CCAAs do réxime común”.

O Fondo de Suficiencia cobre a diferenza entre o que custa ter unha competencia e os ingresos recibidos do Estado. Isto é, este fondo implica que debe existir unha correspondencia entre o custo dos servizos públicos (transferencias, por exemplo Educación) e os recursos dos que dispón un goberno autonómico. Por esta razón, os territorios do Estado co fondo de suficiencia positivo (máis positivo) son as que máis transferencias soportan -e máis gasto-. Un exemplo, se Galiza obtén a transferencia de tráfico, todo o dispositivo institucional, policías, coches, etc deberá ser sufragado pola Xunta, algo que o Executivo Central deberá ter en conta á hora do 'reparto' territorializado do sistema de financiamento público.

Segundo se recolle no estudo de Díaz, “todas as CCAAs teñen un Fondo de Suficiencia positivo agás os casos das Illes Balears e de Madrid”. Isto, polo explicado anteriormente, significaría que Madrid e as Baleares teñen menos competencias transferidas polo Goberno. “Así”, di o informe, “a identificación de CCAA pobre como aquela que precisa de Fundo de Suficiencia para completar os recursos cos que financiar as competencias e servizos transferidos (educación, sanidade, xustiza, servizos sociais, ...) remata nun auténtico desatino”. “Cataluña, que percibe en termos absolutos un Fondo de Suficiencia (2.392 M€) que equivale ao 75% do galego sería segundo esta teoría unha das máis pobres do Estado Español”.

Segundo estes datos, Galiza (3.207,7 de f. Suficiencia) sería menos pobre que Madrid (co que iso implica no 'reparto')

En base a isto, Díaz continúa co análise. “A recadación nas Delegacións galegas por todos os impostos do sistema fiscal español achega soamente 4990.6 M€. A través disto, queda evidente que fronte a unhas necesidades de gasto de 6839.7 M€, a recadación nas delegacións galegas é unicamente de 4990.6 M€. E máis aínda, se Galiza aporta 10.396 millóns de euros ao Estado e recibe só 6839.7 en base a ese fondo de suficiencia (o que necesitamos gastar para cubrir as nosas competencias), Galiza fica cunha perda de 3.556,5 M€. Onde está, daquela, a solidariedade para co noso país?

Para Xosé Díaz, sería necesario un principio de suficiencia que garantise os recursos necesarios para ofrecer uns servizos públicos do mesmo (o máis parecido posíbel) nivel e calidade, cuxo custe de subministro é moi diferente en cada CCAA